Pies i echo

Mały piesek mieszkał w chacie u podnóża gór. Nieraz słyszał, jak ludzie mówili:

- Góry są straszne. Obsuwa się z niech śnieg, całe zwały śniegu, i grzebią wszystkich po drodze. Czasem komuś noga noga się pośliźnie i człowiek spada w przepaść. Góry niejednego zabiły.

Piesek bał się.

Ale kiedyś pomyślał: "a może ludzie tylko tak mówią, żeby mnie nastraszyć? Pójdę

i przekonam się sam."

I poszedł.

Szedł i szedł, szedł bardzo długo, bo góry były daleko. Im bliżej piesek ku nim podchodził, tym góry wydawały mu się większe i groźniejsze.

Ale wstydził się zawrócić.

Wreszcie stanął nad przepaścią. Za przepaścią wznosiła się góra taka olbrzymia, że sięgała

aż do nieba.

Piesek strasznie się bał. Żeby sobie dodać odwagi, szczeknął cichutko:

- Hau! Hau! Hau!

Echo powtórzyło takim samym cieniutkim głosikiem:

- Hau! Hau! Hau!

Piesek myślał ,że to góra mu odpowiada.

'Góry nie są wcale takie straszne, jak ludzie mówią", powiedział sobie. "Głos mają taki sam jak ja."

- Co mi tam takie góry, phi! -  zawołał. - Wcale się ciebie góro, nie boję. 

Nic mi nie zrobisz. Między mną i tobą nie ma żadnej różnicy.

Grzmot siedział w chmurach i drzemał. Wtem usłyszał, że ktoś się przechwala. Wyjrzał, patrzy - a to mizerna psina. Oburzył się i zagrzmiał: 

- Co ty tam gadasz?

Olbrzymia góra powtórzyła trzy razy takim samym straszliwym głosem:

- Co ty tam gadasz?

- Ja... ja nic... - pisnął przerażony piesek.

Podkulił ogon i nie oglądając się, uciekł do domu.

Bajka chińska:))