Wyssane z palca

Pan Wincenty ten zwyczaj miał,
Że nieustannie palec ssał.
Niegrzeczne dzieci z niego się śmiały:

"Panie Wincenty, czy pan jest mały?

Wszak to rozumie się samo przez się, 

Że człowiek dorosły palca nie ssie,

Dziś niemowlęciu też każda niania

Ssać, proszę pana, palec zabrania,

A pan go ciągle ssie jak najęty.

Czy to wypada, panie Wincenty?" 

Sąsiad zdziwiony pyta się:

"Czemu pan ciągle palec ssie? 

Pan przecież palcem drapie się w głowę,

Palcem pan zwilża znaczki pocztowe,

Palcem pan dłubie w uchu, gdy trzeba,

Palcem pan kręci kuleczki z chleba,

Palcem pan w brydżu rozdaje karty,

Palcem pan sprawdza, czy kurz wytarty,

A potem palec pan do ust wkłada.

Panie Wincenty, czy to wypada? 

Stał pan Wincenty wielce zmieszany

I twarz odwracał nawet do ściany: 

"Ach - wzdychał smutnie - wstyd mi szalenie,

To takie głupie przyzwyczajenie..." 

I zawstydzony jak mały malec, 

Wiecie, co robił? Do ust kładł palec.

Wyznam wam szczerze - na nic wykręty - 

Ja też ssę palec jak pan Wincenty

I właśnie wiersz ten, co napisałem,

Po prostu z palca sobie wyssałem. 

Jan Brzechwa :))