Wieczerza z gwoździa

Mówią ludzie, że przed laty
Cygan wszedł do wiejskiej chaty,

Skłonił się babie u progu

I powitawszy ją w Bogu,

Prosił, by tak dobrą była

I przy ogniu pozwoliła

Z gwoździa zagotować wieczerzę - 

I gwóźdź długi w rękę bierze.
"Z gwoździa zagotować wieczerzę! 

To potrawą całkiem nową!

Baba trochę wstrząsnęła głową,

Ale baba jest ciekawa,

Co to będzie za potrawa;

W garnek zatem wody wlała

I do ogni kładzie drzewa.

Cygan włożył gwóźdź powoli

I garsteczkę prosi soli.

"Hej, Mamuniu - do niej rzecze - 

Łyżka masła by się zdała." 

Niecierpliwość babę piecze,
Łyżkę masła w garnek wkłada;

Potem cygan jej powiada:
"Hej, mamusiu, czy tam w chacie

Krup garsteczki wy nie macie?"

A baba już niecierpliwa,

Garścią krupy w garnek wkłada.

Cygan w ten czas swój zagadał,

Gwóźdź wydobył, kaszę zjadł.

Potem baba przysięgała,

Niezachwiana w swojej wierze,

Że na swe oczy widziała,

Jak z gwoździa zrobił wieczerzę.

Aleksander Fredro :)