Kijanki

Wystroiły się kijanki

w sukieneczki z wodnej pianki.

Podziwiały je szczupaki:

"Proszę państwa, kto to taki?

Nie kijanki lecz panienki,

Takie strojne ich sukienki!" 

"Nie bywało takich jeszcze" - 

Zachwycone rzekły leszcze.

"Moda piękna i na czasie" - 

Odezwały się karasie.

Tak pochlebne słyszę wzmianki

Napuszyły się kijanki.

Rzekła jedna: "Szczupak zna się,

Również znają się karasie,

A na przykład głupie żaby

Za nic mają te powaby".

 Druga rzekła: "Moja miła,

Ja bym zaraz się zabiła,

Gdybym była taką żabą".

"Nie mów! Robi mi się słabo,

Gdy pomyślę o tym tylko,

Już wolałabym być kilką,

Szprotką, flądrą w galarecie,

Ale żabą? Za nic w świecie".

Tak ze sobą rozmawiały,

A tu dzień upłynął cały. 

Chciały zacząć od początku,

Lecz coś było nie w porządku,

Bo spostrzegły nagle nocą,

Że nie mówią, lecz rechocą.

I ujrzały w brzasku ranka,

Że kijanka - nie kijanka, 

Tylko żaba, co rada by

Iść czym prędzej między żaby. 

Otóż macie prawdę mądrą:

Flądra zawsze będzie flądrą,

Szprotka szprotką, kilka kilką,

A kijanka - żabą tylko. 

Jan Brzechwa :))