- Straszna historia - powiedziała kwoka właśnie w tym końcu wsi, gdzie ta historia się nie wydarzyła. - Straszna historia w kurniku! Będę się bała spać sama w nocy. Jak to dobrze, że jest nas tyle na grzędzie. - I potem opowiedziała coś takiego, od czego innym kurom pierze stanęło dęba, a kogutowi odpadł grzebień. - To jest pewna wiadomość!
Ale zacznijmy od początku, a początku należy szukać w zupełnie innym końcu wsi, w kurniku. Słońce zaszło i kuru pofrunęły na swoje grzędy, jedna z nich, była to biało upierzona, krótkonoga kwoka, składała swoje codzienne, obowiązkowe jajko i była kwoką zasługującą na pod każdym względem na szacunek; kiedy usiadła na grzędzie, zaczęła się skubać dziobem i przy tym wypadło jej jedno małe piórko.
- Wypadło mi piórko - powiedziała. - Im się więcej skubię, tym jestem ładniejsza. - Powiedziała to tylko dla żartu, bo wśród kur była znaną śmieszką, mimo że, jak to już było powiedziane, zasługiwała na szacunek; potem zasnęła.
Dookoła było ciemno; kury siedziały obok siebie, a siedząc najbliżej kwoki nie spała; słyszał i nie słyszała, jak należy postępować w tym świecie, kiedy się chce mieć święty spokój.
Odezwała się jednak do sąsiadki:
- Czy słyszałaś, jak tu padały słowa? Nie chcę nikogo wymieniać, ale jest tu jedna kwoka, która oskubuje się, aby pięknie wyglądać; gdybym była kogutem, czułabym dla niej pogardę.
a nad kurami siedziała matka-sowa z sową-ojcem i swoimi dziećmi; rodzina ta miała dobry słuch i słyszała każde słowo, które mówiła ich sąsiadka-kwoka; sowy przewracały oczami, a matka-sowa powiedziała potrząsnąwszy skrzydłami:
- Nie, tylko posłuchajcie! ale pewnie już słyszeliście, jakie tam padły słowa. Ja słyszałam to na własne uszy, a trzeba dobrze słuchać, jeśli się ma uszy. Jest tam jedna kura, która do tego stopnia zapomniała, co przystoi kwoce, że siedzi i wyskubuje sobie wszystkie pióra i tak się prezentuję kogutowi.
- Uważaj, dzieci słyszą - powiedział ojciec-sowa - to nie jest wiadomość dla dzieci.
- Opowiem to jednak sowie z przeciwka. To bardzo szanowana sowa i prowadzi się bez zarzutu - to mówiąc, matka odfrunęła.
- Uhu, uhuhu! - hukały obie tuż obok gołębnika należącego do sąsiada; wszystkie gołębie nasłuchiwały. - Czy słyszałyście? Czy słyszałyście? Uhuhu,uhuhu! Jest tam jedna kwoka, która wyskubała sobie wszystkie pióra, aby się podobać kogutowi, zamarznie na śmierć, jeżeli już nie zamarzła. Uhuhu.
- Gdzie, gdzie? - gruchały gołębie.
- W kurniku sąsiada! Jakbym na to sama patrzyła. Wprost nie wypada opowiadać takich rzeczy, ale to jest pewna wiadomość.
- Wierzymy, wierzymy każdziutkiemu słowu! - zagruchały gołębie i rozgłosiły w kurniku na swoim podwórku:
- Jednak kura (niektórzy mówią, że było ich dwie) wyskubała sobie wszystkie pióra, aby nie wyglądać jak inne i aby zwrócić na siebie uwagę koguta. To niebezpieczna gra. Można się przeziębić i umrzeć z febry, toteż obie umarły!
- Obudźcie się, obudź cie się! - zapiał kogut i pofrunął na grzędę, miał jeszcze zaspane oczy, ale mimo to zapiał. - Trzy kury umarł z nieszczęśliwej miłości do koguta; wyskubały sobie wszystkie pióra. To obrzydliwa historia, nie chcę zatrzymać jej dla siebie, opowiedzcie ją dalej!
- Puśćcie ją w świat! - zagwizdały nietoperze, kury zagdakały, a koguty zapiały:
- Puśćcie ją w świat, puśćcie ją w świat! - tak więc historia ta przechodziła z kurnika do kurnika, aż wróciła w końcu do tego samego miejsca, skąd wyszła.
- Pięć kur - mówiono - wyskubało sobie pióra, aby pokazać, która z nich najbardziej schudła z nieszczęśliwej miłości do koguta, potem rzuciły się na siebie, pobiły do krwi i padły martwe ku pośmiewisku i hańbie całej swojej rodziny i ku wielkiej stracie właściciela.
A kura, której wypadło jedno piórko, nie poznała naturalnie swojej własnej historii, a ponieważ była kwoką godną szacunku, powiedziała:
- Pogardzam takimi kurami. Ale jest więcej kur podobnych! Czegoś takiego nie można przemyśleć. Postaram się, aby ta historia dostała sie do gazet, potem dowie się o niej cały kraj; kury te zasłużyły sobie na to i ich rodzina także.
I wiadomość ta dostała się do gazet i została wydrukowana; to jest pewna wiadomość, jedno piórko może się łatwo zmienić w pięć kur.
Hans Christian Andersen:))
- Uważaj, dzieci słyszą - powiedział ojciec-sowa - to nie jest wiadomość dla dzieci.
- Opowiem to jednak sowie z przeciwka. To bardzo szanowana sowa i prowadzi się bez zarzutu - to mówiąc, matka odfrunęła.
- Uhu, uhuhu! - hukały obie tuż obok gołębnika należącego do sąsiada; wszystkie gołębie nasłuchiwały. - Czy słyszałyście? Czy słyszałyście? Uhuhu,uhuhu! Jest tam jedna kwoka, która wyskubała sobie wszystkie pióra, aby się podobać kogutowi, zamarznie na śmierć, jeżeli już nie zamarzła. Uhuhu.
- Gdzie, gdzie? - gruchały gołębie.
- W kurniku sąsiada! Jakbym na to sama patrzyła. Wprost nie wypada opowiadać takich rzeczy, ale to jest pewna wiadomość.
- Wierzymy, wierzymy każdziutkiemu słowu! - zagruchały gołębie i rozgłosiły w kurniku na swoim podwórku:
- Jednak kura (niektórzy mówią, że było ich dwie) wyskubała sobie wszystkie pióra, aby nie wyglądać jak inne i aby zwrócić na siebie uwagę koguta. To niebezpieczna gra. Można się przeziębić i umrzeć z febry, toteż obie umarły!
- Obudźcie się, obudź cie się! - zapiał kogut i pofrunął na grzędę, miał jeszcze zaspane oczy, ale mimo to zapiał. - Trzy kury umarł z nieszczęśliwej miłości do koguta; wyskubały sobie wszystkie pióra. To obrzydliwa historia, nie chcę zatrzymać jej dla siebie, opowiedzcie ją dalej!
- Puśćcie ją w świat! - zagwizdały nietoperze, kury zagdakały, a koguty zapiały:
- Puśćcie ją w świat, puśćcie ją w świat! - tak więc historia ta przechodziła z kurnika do kurnika, aż wróciła w końcu do tego samego miejsca, skąd wyszła.
- Pięć kur - mówiono - wyskubało sobie pióra, aby pokazać, która z nich najbardziej schudła z nieszczęśliwej miłości do koguta, potem rzuciły się na siebie, pobiły do krwi i padły martwe ku pośmiewisku i hańbie całej swojej rodziny i ku wielkiej stracie właściciela.
A kura, której wypadło jedno piórko, nie poznała naturalnie swojej własnej historii, a ponieważ była kwoką godną szacunku, powiedziała:
- Pogardzam takimi kurami. Ale jest więcej kur podobnych! Czegoś takiego nie można przemyśleć. Postaram się, aby ta historia dostała sie do gazet, potem dowie się o niej cały kraj; kury te zasłużyły sobie na to i ich rodzina także.
I wiadomość ta dostała się do gazet i została wydrukowana; to jest pewna wiadomość, jedno piórko może się łatwo zmienić w pięć kur.
Hans Christian Andersen:))
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz